Yeteneği sınırlı, başarısı hiç yoktur,
Lâkin adam çok şanslı, başında hep taç kalır.
Yiğitlere sadisttir, yalakası pek çoktur,
Maskesi değişse de elinde kırbaç kalır.
Yaşı yetmişi geçti, aynen böyleydi dün de,
Karakteri egoist, hırsı aklın önünde.
Koltuk tabut ister bu korkarım öldüğünde,
Gözü toprakla doyar, ruhu yine aç kalır.
Ünün peşinde adam, farkında değil unun,
Uçkuru gevşek malûm, adı zampara bunun.
Umurunda değildir çok rezil olduğunun,
Biz buna arsız desek, üstümüzde suç kalır.
Kimine iticidir, kimine göre câzip,
Ne zaman yenik düşse kurar hemen bir hizip.
Yeteneksiz, yol bulur bunun ardında gezip,
Câmi versen bunlara geriye bir haç kalır.
Nevzat'ım, böylesine fazla söze gerek yok,
Doldurmalı çukura fakat elde kürek yok.
Çadırı dik tutacak güvenli bir direk yok,
Sağlam direk bulunsa bu yanında hiç kalır.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder