Baban devrimciydi, boyun eğmedi,
Bu yüzden çok zulüm gördü evladım.
Halkının malına eli değmedi,
Buldukça halkına verdi evladım.
Yazardı, halkının derdini yazdı,
Çalmadı çırpmadı, geliri azdı.
Bir tek eğlencesi elinde sazdı,
Umutla telleri gerdi evladım.
Hak savunmak için hukuk okudu,
Hep ince eledi, ince dokudu.
Paragöz değildi, gözü tok idi,
Dostlarla doluydu ardı evladım.
Doktordu köylerde sağlık taradı,
Devlet maaşıydı bir tek iradı.
Yoksulun derdine çare aradı,
Gariban yarası sardı evladım.
Kamu işçisiydi işinden oldu,
Giyimden, kuşamdan, aşından oldu.
Vurdular gözünden, kaşından oldu.
Bu yüzden lakabı kördü evladım.
Mühendisti baban, köprüler yaptı,
Ne köşeler döndü, ne makam kaptı.
Ne yolsuzluk yaptı, ne yoldan saptı.
Size alnı açık vardı evladım.
Dolarlar, Örolar kalmadı sana,
Kitaplar mirastır atma yabana.
Aşıktı, tek eşti annen babana,
Asla düşünmedi dördü evladım.
Alın teri döktü, sokak süpürdü,
Ne kızdı kimseye ne de köpürdü.
Ne ocak söndürdü, ne defter dürdü,
Yuva yaptı, duvar ördü evladım.
Doğuda öğretmen oldu bir zaman,
Terörist yobazlar vermedi aman.
Asker olanların halleri yaman,
Bedeni vatana serdi evladım.
Babana birçok kez kuruldu kumpas,
Ne bir kir bulaştı, ne tuttu bir pas.
Arayıp resmini duvarına as,
Şehit listesinde vardı evladım.
Yobazdan, bölenden olmazsan ırak,
Gider sömürene olursun çırak.
Her baba babadır, ırkını bırak,
Türk ile kardeştir kürdü evladım.
Baban türkü oldu şimdi dillerde,
Baban nağme oldu şimdi tellerde.
Baban emekçiydi yaban ellerde,
Yürekten özlerdi yurdu evladım.
En doğal hakkındır övün babanla,
Hırsızdır diyen yok, değeri anla.
Ne babalar gördük elinde kanla,
Her zaman mazluma vurdu evladım.
Anneler, babalar en yüce değer,
Övgüyü çok eksik yapmışım meğer.
Nevzat önlerinde başını eğer,
Doğruyu yazmaktır derdi evladım.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder