Karamanlı Nevzat - Neşet Ertaş'ın ardından*

Yanık sesi sustu Anadolu'nun,
Sazlar iniliyor, türküler ağlar.
Sonuna gelindi sevda yolunun,
Mühür gözlü güzel karalar bağlar.

Canana doymadan geldi ahire,
Nar tanesi şimdi döndü zehire.
İki Ertaş çok mu bir Kırşehir'e?
Nasıl yankılanır o karlı dağlar?

Dar olan bu dünya genişledi mi?
Açılan zülüfe yel işledi mi?
Baharı görmeyen gül düşledi mi?
Bağban gitti gayrı bakımsız bağlar.

Güzele bakması sevap mı yine?
Kim kanar dünyanın yalan rengine?
Hangi davul çalar dengi dengine?
Neşet Ertaş yoksa, sessizlik çağlar.

Deli boran vurdu öksüzdür bozlak,
Sineler karardı kalmadı hiç ak.
Ustası ölünce ne yapar çırak?
Nevzat Dağlı gibi yüreği dağlar.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
*Türk Halk Müziği'nin büyük ustasını, söylediği türkülerin sözleri ile
anıyor; anısı önünde saygıyla eğiliyorum.

Karamanlı Nevzat - Ozanlardan İsteğim

Ozansan sen doğruları,
Dizmelisin korkusuzca...
Halkı soyan uğruları*,
Üzmelisin korkusuzca...

Atatürk'ün hep izinde,
Yürü güç varken dizinde.
Çağdaşlığın denizinde,
Yüzmelisin korkusuzca...

İzleyerek âlimleri,
Öğren gerçek bilimleri.
Sazla, sözle zalimleri,
Ezmelisin korkusuzca...

Düşünmek en temel haktır,
Susan, zulme müstehaktır,
Yazmak, bir tür yaşamaktır,
Yazmalısın korkusuzca...

Sazla, sözle gerip yayı,
Okla çıksın inden ayı.
Sahtekârda karizmayı,
Çizmelisin korkusuzca...

Söz ederek hep dertlerden,
Tepki bekle tüm fertlerden.
Yiğitleri namertlerden,
Süzmelisin korkusuzca...

İpten kurtar boyunları,
Uyandır tüm koyunları.
Tezgâhlanan oyunları,
Bozmalısın korkusuzca...

Sen kurarsın ak yarını,
Buna harca tüm varını.
Karanlığın mezarını,
Kazmalısın korkusuzca...

Sözün düşsün dost dillere,
Yürek bağlansın tellere.
Sevgi ile gönüllere,
Sızmalısın korkusuzca...

Bu yurt bizim; Anadolu,
Her yer üzgün ana dolu.
Halkı boğan zalim kolu,
Çözmelisin korkusuzca...

Bizim Doğu, bizim Batı,
Bizim Kuzey, Güney hattı.
Nevzat size hatırlattı,
Gezmelisin korkusuzca...

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

  * Uğru: Hırsız.