Karamanlı Nevzat - Yalaka Kalemlere Taşlama 3

Yalaka kalemleri eskiden de tanırdık,
Hep yüksek tepelerde esmeye alışkınlar.
Birçoğunu gerçekten yazar çizer sanırdık,
Edebiyat raconu kesmeye alışkınlar.


Kuşbakışı görürler, uçmaya yerinirler,
Yükseklere çıkanın ardında sürünürler.
Akrep, yılan gibiler, loş yerde barınırlar,
Haram yiyip zehiri kusmaya alışkınlar.


Otorite görünce yanına yaklaşırlar,
Köşklere, saraylara davete bekleşirler.
Güçlüyle sarmaş dolaş öpüşüp koklaşırlar,
Zorbaların önünde susmaya alışkınlar.


Dünkü söylediğini anımsamaz sazan var,
Alkolü fazla alıp sağa sola kızan var.
Bunların arasında porno türü yazan var,
Emekçiyi bilmezler, yosmaya alışkınlar.


Vatanı değişirler bir kadının koynuna,
Dini alet ederler siyaset oyununa.
Zalim emir verince mazlumların boynuna,
Her tür iğrenç yaftayı asmaya alışkınlar.


Özgürlük ortamında işkembeden atarlar,
Demokrat liderlere tafra, çalım satarlar.
Faşistlerden korkarlar, önlerine yatarlar,
Süt dökmüş kedi gibi pısmaya alışkınlar.


Namuslu insanlara sürüyorlar karayı,
Kalemi emre verip, alıyorlar kirayı.
Kendileri üç yerden kazanırlar parayı,
Muhabir ücretini kısmaya alışkınlar.


Yemek içmek dertleri, genellikle şişmanlar,
Yanlış ata oynarsa, yalnız buna pişmanlar.
Muktedirle barışık, muhalife düşmanlar,
Haklıya sırt çevirip küsmeye alışkınlar.


Her türlü kirliliği kalem ile paklarlar,
Ucunda para varsa, çöplükleri yoklarlar.
Efendiyi üzerse gerçekleri saklarlar,
Belgenin sahtesini basmaya alışkınlar.


Görmemeyi yeğlerler, tehlike sezemezler,
Biri kopya vermeden hiç bir şey çözemezler.
Nevzat bilir bunları başıboş gezemezler,
Sahibin elindeki tasmaya alışkınlar.


Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

Karamanlı Nevzat - Aldandık

Anadolumuzun bakiri idik,
Saltanat rüyası gördük aldandık.
Kutsal davamızın şakiri idik,
Ne istedilerse verdik aldandık.

Ordumuz kumpasa geldi görmedik,
Paralel, açıyı deldi görmedik.
Adalet hukuku sildi görmedik,
Senaryo yazana sorduk aldandık.

Sıfır sorun vardı, çevremiz sakin,
Bizden yana idi Moskova, Pekin.
Osmanlı hayali görmüştük lakin,
Eşbaşkan olmaya vardık aldandık.

Arabın baharı bize bahardı,
Batı desteğinin kesildi ardı.
Son elde kumarı kazanmak vardı,
Kağıdı yeniden kardık aldandık.

Esat, Eset oldu, gözden düşmedi,
Ateşe oturttuk, yine pişmedi.
Paralar harcadık, hiç yetişmedi,
Elleri dizlere vurduk aldandık.

Papa’da uymadı verdiği söze,
‘Soykırım var’ dedi, dayattı bize.
Avrupa Birliği vermiyor vize,
‘Gümrük Birliği’ne girdik aldandık.

Başımız belaya girer ilerde,
Gönüllü tutulduk her türlü derde.
Uluslararası meselelerde,
Haksızın yanında durduk aldandık.

‘Kürt Sorunu’ vardı çözecek idik,
Doğu’da serbestçe gezecek idik.
Akille süreci düzecek idik,
Başımıza bela sardık aldandık.

Çalanla çalmayan bir tutulmuyor,
Yargısız aklanma hiç yutulmuyor.
‘On yedi Yirmi beş’ unutulmuyor,
Mecliste defteri dürdük aldandık.

Safız dedik millet öyle sanmıyor,
Hakkı vermez isek, boşa kanmıyor.
Din iman desek de halk inanmıyor,
Yandaşın gözünde erdik aldandık.

Yalaka yağcılar hep bize eşti,
Rakibi yokladı, sırrını deşti.
Bizden olmayanlar ötekileşti,
Milleti ortadan yardık aldandık.

Muhalife vurduk belden aşağı,
Yerini doldurdu elin uşağı.
Bize inanmadı gençlik kuşağı,
Onlara tuzağı kurduk aldandık.

Kime güvendikse güveni yıktı,
Saflık oyununu seyreden bıktı.
İstihbarat ektik, fiyasko çıktı,
Balyozla vurarak derdik aldandık.

Aldanmak iyidir, aldan istersen,
Öyle seviyorlar, nedendir dersen.
Nevzat’ın fikri bu, eğer ki yersen,
Unları iplere serdik aldandık.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

Karamanlı Nevzat - Bir Dönemin Tanığıyım

Dikenli yollarda koşup hoplarken,
Yandaşın açtığı arayı gördüm.
İnsanlar çöplerden ekmek toplarken,
Bin küsur odalı sarayı gördüm.

Ne kadar çok ise kolayca kanan,
O kadar kolaydır yönetmek inan.
Kolayca bulunan, kolay harcanan,
Avroyu, doları, lirayı gördüm.

Paylar dağıtıldı, hep sizli bizli,
Kasada, kutuda bulundu izli.
Hırsızlık, yolsuzluk kalmıyor gizli,
Nere saklanmışsa orayı gördüm.

Zalimler korktukça, korkular saldı,
Uyanan arttıkça önlemler aldı.
Mazlumlar, sustukça çaresiz kaldı,
Yalnızca gençlerde çareyi gördüm.

Gençler vardı birbirinin kolunda,
Özgürlük marşları çınlar dilinde;
Onları vurdular ‘Gezi’ yolunda,
Başında, gözünde yarayı gördüm.

Yaygın basın sustu, yalaka coştu,
Satılan, paranın peşinden koştu.
Alçaklar yarışta kendini aştı,
Namusta verilen fireyi gördüm.

Suskundu aydın ve üniversite,
Arkada kaldılar hep ite ite.
Havuz medyasında fikrisabite,
Neden olan kirli parayı gördüm.

Avcıya kul olan mazlum avladı,
Avcının adına avı tavladı.
Sahibin sesine uydu havladı,
Diş için verilen kirayı gördüm.

Yasanın anası kaldı mazide,
Hukuk dağa çıktı, hak arazide.
Adalet dağıtan o terazide,
İbreyi oynatan darayı gördüm.

Dindar mazlum oldu, dinciler yaman,
Muktedir yabana vermedi aman.
Piyango yandaşa vurdu her zaman,
Torpille çekilen kurayı gördüm.

Damarı çatladı hukuk arının,
Öcünü aldılar dünden yarının.
Ordunun şerefli subaylarının,
Alnına sürülmüş karayı gördüm.

Rejimin ekseni nere kayıyor?
Elinde güç olan korku yayıyor.
Milletin vekili sövüp sayıyor,
Mecliste atılan narayı gördüm.

Terörle pazarlık meşru olmuştur,
Şaki beyanını geçer kılmıştır.
Barış gizli gizli yolu bulmuştur,
Kararlar alınan şurayı gördüm.

Çevremiz düşmanla sarıldı hepten,
Sarstı IŞİD, NUSRA, PKK dipten.
Teröre çok para harcadık cepten,
Hazine savruldu borayı gördüm.

Adalet hanidir, kalkınma nerde?
İşsizlik yaşamda kapkara perde.
Devlet kapısında, özel sektörde,
İş için beklenen sırayı gördüm.

Madende işçiler ölüme yattı,
Patron çalışanı işinden attı.
Biri parsel parsel kentleri sattı,
Sokaklardan akan dereyi gördüm.

Mustafa Kemal var, önümde bir de,
Atatürk Atatürk parlar devirde.
Bunaltım dağılır Anıtkabir’de,
En güvenilen yer burayı gördüm.

Nevzat neler gördü yakın dönemde,
Her biri yaşamsal, acil önemde.
Bu yüzden acısı dinmez sinemde,
Özümü kavuran çırayı gördüm.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat