Tanımı kolaydır yalın dillerle,
Bir ana kuzusu güldü Özgecan.
Mersin baharında hoyrat ellerle,
Kırıldı, yakıldı, soldu Özgecan.
‘Kadın eşit değil’ diyen utansın,
Kadının hakkına kıyan utansın.
Erkeği egemen sayan utansın,
Yüzlerden maskeyi aldı Özgecan.
Kahkaha düşmanı ve etekçisi,
Kadını horlayan ve kötekçisi;
Haydi şimdi konuş ‘namus bekçisi’,
Namusu korurken öldü Özgecan.
Kadına layıksa eğer esaret,
Caniler sistemden alır cesaret.
Yok olur mutluluk, biter meserret*,
Ülkemin matemi oldu Özgecan.
Cinsiyetçi kafa kadından uzak,
Onu ‘etek’ görür, erkeği ‘kazak’;
Koyduğu kurallar kadına tuzak,
Alçak bir pusuda kaldı Özgecan,
Nevzatım, sistemi bozamıyorum,
Güce kul olana kızamıyorum.
Sözcükler yetersiz, yazamıyorum,
Gözlerim yaş ile doldu Özgecan.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
*Meserret: Sevinç
