22 Haziran 2015 Pazartesi

Karamanlı Nevzat - Kadına Saldıran Utanmazlara…

İnsanlar eşittir, ortaktır haklar,
Kadını geriye koyan utansın.
Erkeği, kadına saygısı aklar,
Kadını kölesi sayan utansın.

Kahkaha atarsa kadın suçlanır,
Erkek müsveddesi hafiflik sanır.
Hödükler, insanı giysiyle tanır,
‘Kadın eksik etek’ diyen utansın.

Kadın suçlu, takı takıyor diye,
Dövülür etrafa bakıyor diye.
Yargıda kravat takıyor diye,
Erkeğe merhamet duyan utansın.

Erdemi uçkura bağlayan yırtık,
Ere hovarda der, kadına sürtük.
Namus tellalları susmalı artık,
Kadının sırrını yayan utansın.

Hayat bir yuvadır aşkla girilen,
Sevgidir, saygıdır gözle görülen.
Evlilik bir sözdür eşe verilen,
Verdiği sözlerden cayan utansın.

Kadına aittir ruhu ve teni,
Öldürmek mi lazım sevmezse seni?
Toplumca dışlansın, suçlansın cani,
Kadının canına kıyan utansın.

Erkek bozuntusu her haltı yiyip,
Kadın özgür ise sayıyor ayıp;
Ahlâktır, şereftir, namustur deyip,
Alçak zeminlere kayan utansın.

Kadını kalbiyle sevmekten aciz,
Tutuyor çocuğu ediyor taciz.
Bunların vicdanı edilmiş haciz,
İcranın içini oyan utansın.

‘Doğru benim’ diyor, her kimi ansan,
Mal olup çıkıyor, adamdır sansan.
Bilinsin yaratık, tanınsın insan,
İnsanlık maskesi giyen utansın.

Nevzat söylemesin geri kalanı,
Kadın açıklasın büyük yalanı;
Deşifre etsinler hakkı çalanı,
Hukuk devletini soyan utansın.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

19 Haziran 2015 Cuma

Karamanlı Nevzat - 'Halkın Tokadı' Üzerine...

Benim halkım atar oyu, tokadı,
Yoksulluğu üzerinden atamaz.
Tarla, tapan tüketir de takadı,
Ürününü değerinde satamaz.

Razı olur iki torba kömüre,
Eyvallah der şeyhten gelen emire.
Sırtı alışıktır kuru demire,
Rahat rahat döşeklerde yatamaz.

Meydanlarda azarlanır aldırmaz,
Kardeş desen tatlı sözü kaldırmaz.
Ne tuhaftır, saldırana saldırmaz,
Ezenlere tek söz edip çatamaz.

İşsiz kalır sadakaya raz’olur,
Çalış dersen gurur yapar bozulur.
Siyasette soyanlara koz olur,
Yandaşının ellerini tutamaz.

Karar için bilgi ile donanmaz,
Özgürlüğü vadedene inanmaz.
Terörü, faşizmi tehlike sanmaz,
Tatlı dili, güler yüzü itemez.

Gerçeği görürse üstünden aşar,
Halk dalkavuğuna hep gönlü düşer.
Verdiği karara kendisi şaşar,
Şaşkınlıktan azı çoğa katamaz.

Halkımın inancı en önde gelir,
Hocadan, dededen icazet alır.
Her zaman doğruyu kendisi bilir,
Lakin aklı başkasına satamaz.

Takım tutar gibi, parti tutar o,
Kefen giyip musallaya yatar o,
Liderleri uçurmaya yeter o,
İçin için yanar ama tütemez.

Emeği çalanı başa getirir,
Fırsat bulsa kendisi de götürür.
Kazanımı lotaryada yitirir,
Her seçimde kumar oynar, ütemez.

Şimdi halkım medyamızın gözdesi,
Oy verdi, yükseldi bilinç yüzdesi.
Kuru cahil, demokrasi öznesi,
Yalnız bunu Nevzat bile yutamaz.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

9 Haziran 2015 Salı

Karamanlı Nevzat - Dincilerin Şifreleri

Cemaat olmuşlar kapalı kutu,
Müride kapıyı aralıyorlar.
Sorgulayan insan bunlarca kötü,
Saldırarak hemen paralıyorlar.

Atatürk’ten, çağdaşlıktan bizarlar,
Bunların eseri ‘Kanlı Pazar’lar.
Saza, söze, özgürlüğe kızarlar,
Madımaklarda çıralıyorlar.*

Kadın, bunlar için bir eksik etek,
İtaat etmezse hakkıdır kötek.
Erkeğin hakkında genişler tek tek,
Kadın isteyince daralıyorlar.

Sözde demokratlar, özde diktatör,
Adam kandırmada hepsi bir aktör.
Çocukları fabrikatör, armatör,
Engin denizlerde foralıyorlar*.

Biat edenlere avanta verip,
Gönlü yapıyorlar vaatler serip.
Yalakayı övüp, çok makbul görüp,
Yiğidi yürekten yaralıyorlar.

Kentte parsel parsel arsa kapatıp,
Plan bozuyorlar yalanlar atıp.
Rantı ayarlayıp camiler yapıp,
Altını üstünü kiralıyorlar.

Haramla beslenen dindar oluyor,
Kendini Cennet’e layık buluyor.
Zalim fetva ile sevap alıyor,
Mazluma günahı sıralıyorlar.

Halkı yoksulluğa tutsak ederek,
Diyorlar ki, ‘sana sadaka gerek’.
Torpille, rüşvetle hacca giderek,
Millet kesesinden turalıyorlar.

İnsan ayırırlar inanca bakıp,
Mezhebi, kökeni ederler takip.
Rakibi aç, zelil, susuz bırakıp,
Yandaşı bir güzel pereliyorlar.

Emperyal ‘gâvur’la iyi refikler,
Müslüman içinde yapar tefrikler.
Allah’la aldatan bu münafıklar,
Müminin aklını pireliyorlar*.

Paraya tutsaklar, ak geçinirler,
Saraya tutsaklar, ak geçinirler,
Karaya tutsaklar, ak geçinirler,
Alnı ak olanı karalıyorlar.

Biliriz, paraya taptıklarını,
Çıkar için yoldan saptıklarını.
Yalanla gizlerler yaptıklarını,
Gerçek kapısını koralıyorlar*.

Kimi kalem bunlar için yazıyor,
Yalanları sözcüklerden sızıyor.
Biz yazınca trolleri azıyor,
Nevzat’ın sözünü tireliyorlar.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

* Pirelemek: Suda pürüz, kabarcık
 oluşturmak.
* Koralamak: Kilitlemek.
*Foralamak: Yelken açarak gitmek.
* Çıralamak: Tutuşturmak, yakmak.
* Perelemek: Sulamak, suya doyurmak.
Not: Konunun özelliği nedeniyle
arı Türkçe kullanamadığım için özür dilerim.

1 Haziran 2015 Pazartesi

Karamanlı Nevzat - Nelere Güldük

Gündemi sardıkça saçmalık her gün,
Zırvada kendini aşana güldük.
Yalanlar taç oldu, gerçekler sürgün,
Doğrunun peşinden koşana güldük.

Demokrat, işçiden hakkı sakındı,
‘Ayaklar baş oldu’ diye yakındı;
Kimi şaşkın şaşkın ona bakındı,
Olan bitenlere şaşana güldük.

Mankenin oyuyla çobanın oyu,
Ölçüldü gördük ki, farklıydı boyu?
Cahili yutmuştu kazdığı kuyu,
İtene kızmadık, düşene güldük.

Yağ yakılan hemen kibirlenmişti,
‘Ben oldum’ diyerek böbürlenmişti.
Aptal muhterisi, hırsı yenmişti,
Köpürüp köpürüp taşana güldük.

Futbol doldu ‘Kutlu doğum haftası’,
Dindarlık olmuştu hortum yaftası?
Hocaya gönderdi futbolcu pası?
Sahadan gaz alıp şişene güldük.

Adam sayılmıştı fodulu, keli,
Özgürlük isteyen fermanlı deli.
Kibiri boğmuştu direncin seli,
Ulusun sabrını deşene güldük.

Yurda nazar değdi, ortalık tufan,
Artistler konuştu, karıştı kafan.
Birbirine düşman ilimle, irfan,
Bilimi tırnakla eşene güldük.

Ekmek alanlardan belge istendi,
Sonra özgürlük var ülkede dendi.
Beyaz çay içildi, bıldırcın yendi,
Zengin mutfağında pişene güldük.

Erkekten erkeğe aşk ilanı var,
Aşığın acaba ne planı var?
Danışman silahı çift olanı var,
Yiğitçe yaşanan hoş ana güldük.

Milyonluk Mercedes çerez parası,
Sırat Köprüsü’nde bir diş kirası.
Görmezin dik geldi yazı turası,
Görenin şansına boşuna güldük.

Nevzat işte budur ülkenin hali,
Kömür dağıtıyor kaymakam, vali.
Boşa yorulmasın sazının teli,
Kendi çalıp kendi coşana güldük.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat