Karamanlı Nevzat - Korkuyoruz

Korkular dağları bekliyor bugün,
Rüzgâra kapılmış dalımız korkar.
Bülbüller öterken tekliyor bugün,
Dikenler budanmış, gülümüz korkar.

Aslanlar kafeste, itler dalaşır,
Korkarız bu bela bize bulaşır.
İte dalanmamak için dolaşır,
Çalı arkasında yolumuz korkar.

Bardak düşman bilir altın kupayı,
Eşek sahiplenmez haylaz sıpayı.
Birbirini görse saklar sopayı,
Akıllı gizlenmiş, delimiz korkar.

Ev tarumar, soramayız bu nedir?
Hoyratça kirlenmiş yastıkla sedir.
Döve döve temizliyor muktedir,
Tozu attırılmış halımız korkar.

Haksız karşısında duramıyoruz,
Çalana hesabı soramıyoruz.
Hırsıza kaldırıp vuramıyoruz,
Yumruğu sıksak da kolumuz korkar.

Ranta kurban oldu her bir yerimiz,
Kanla karışıyor alın terimiz.
Titremekten bir hal oldu dirimiz,
Mezarda huzur yok, ölümüz korkar.

Geride var ise evladı ayal,
Zalime direnmek oluyor hayal.
Gönlümüz bir yâre olmuşsa meyyal,
Elinden tutmaya elimiz korkar.

Eziyet etmede yarışanlar var,
Kumpas kurmak için görüşenler var.
Çocuk sayısına karışanlar var,
Rahime düşmeye dölümüz korkar.

Zırcahil sözünü bize salıyor,
Alimler apışıp bakakalıyor.
Bal tutanlar parmağını yalıyor,
Arımız tedirgin, balımız korkar.

Maldan fazla oldu dara tartında,
Bunu gizlemiyor şalın, örtün de.
Zulüm ağırlığı mazlum sırtında,
Omuzlar çöküyor, belimiz korkar.

Korku ardımızda nereye gitsek,
Bacadan giriyor, kapıdan itsek.
Mektupla suçluyu şikâyet etsek,
Zarfa yapışmaya pulumuz korkar.

Adalet kirletti hukuku bozan,
Korka korka yazar, gerçeği yazan.
Çalıp söylemekten korkuyor ozan,
Sazımız kırıldı, telimiz korkar.

Büyük biraderin tarıyor gözü,
Korku saltanatı bu işin özü.
Nevzat çekinerek söyledi sözü,
Yüreği korkmasa, dilimiz korkar.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

Karamanlı Nevzat - Eski Çamlar Bardak Oldu

Dokunan yanardı geçmiş zamanda,
Eski çamlar bardak oldu, su doldu.
Ne istese verilirdi her anda,
Şimdi kavuşmayan paralel oldu.

Beraber yüründü yağan yağmurda,
Mazlum boğulurdu malum çamurda.
Aynı maya vardı iki hamurda.
Fırınlar ortaktı, ekmekler boldu.

Ne olduysa oldu tılsım bozuldu,
Kalemler kırıldı, hüküm yazıldı.
Filler tepişirken çimler ezildi,
Ağaçlar kırıldı kökleri kaldı.

Dostları sarıyor öfkeyle keder,
Gurbette olanlar beddua eder.
Nice garibanlar olacak heder,
Yeni Türkiye’ye kıyamet geldi

Dumanlı dumanlı gülen yok şimdi,
Saman yollarını bilen yok şimdi.
Hizmet ışığına gelen yok şimdi,
Dönen kendisine bir ampul buldu.

Didik didik arıyorlar inleri,
Üçer beşer topluyorlar cinleri.
İnşallah suçsuzu yakmaz kinleri,
Günahkâr, dostunu günahkâr bildi.

Eski çamlar bardak oldu Nevzat’ım,
Yaşanandan kızarıyor suratım.
Hedefleri ıskalıyor bu atım,
Bumerang dönünce atanı deldi.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

Karamanlı Nevzat - Götürme Yöntemleri

Götüren yerine ulaştırarak,
Büyüğün izinden gitmiş götürmüş.
Aslan payı hariç, üleştirerek,
Ortak olmayanı itmiş götürmüş.

Muktedir* olanlar atmış şamarı,
Eşeğe, öküze çekmiş tımarı*.
Milletle oynamış büyük kumarı,
İşçiyi, memuru ütmüş götürmüş.

Devletin malının içine dalan,
Bekçi kılığında olmuş bir çalan.
Çürüğü, bozuğu, kötüyü alan,
İyiyi ucuza satmış götürmüş.

Yolsuzluğa etmiş kadını alet,
Allahla aldatmış utanmaz nalet*.
Üstüne varınca korkmuş Adalet*,
Elini, kolunu tutmuş götürmüş.

Devreye sokarak oğlanı, kızı,
Siper yapmış ona kayın, baldızı.
Kendi kirlerine sürüp yaldızı,
Karşıya çamuru atmış götürmüş.

Düzene inanan düzene tapmış,
Biat* eden kullar bir köşe kapmış.
Yolsuz, yollarını kendisi yapmış,
Önüne geleni katmış götürmüş.

Egemen* olanlar toplamış bağış,
Kovayı doldurmuş durmadan yağış.
Hediye alarak yaparmış söğüş,
Elbise cebine katmış götürmüş.

Muammer* insanlar daha ne diler,
Bedava dolarsa mutfak ve kiler.
Kasaya girdikçe avroyla dolar,
Rıza* ile öne yatmış götürmüş.

Elbet coşar saatlerce çağlayan,
Ona ne ki madenlerde ağlayan.
Hiç olmamış ellerini bağlayan,
Zafer* kazanarak yutmuş götürmüş.

Arsa işlerinde kimse bayraktar,
Onun hakkı olmuş işte büyük kâr.
Kanun yasak etmiş bundan ne çıkar,
Tınmamış tarihmiş, SİT*miş götürmüş.

Nevzatlar* anlamaz, çocuktur çünkü,
Gözünde büyüyor olanlar dünkü.
Götüren gizliden örgütlü sanki,
Birbiri yanında bitmiş götürmüş.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat




Not: Kimi sözcüklerin yanlış
çağrışımlar yapmasına meydan
vermemek için, şiirde kullanılan
anlamlarını veriyorum.

*Muktedir: Bir şeyi yapmaya, başarmaya
gücü yeten, erkli.
*Tımar: Hayvanlarının kıllarını, derisini
temizleme işi.
*Nalet: Lanet, kötülük, kötülük yapan kişi.
*Adalet: Kadın adı. Hak ve hukuka uygunluk,
hakkı gözetme, doğruluk, türe.
*Biat: Bir kimsenin egemenliğini tanıma.
* Egemen: Buyruk ve hüküm sahibi,
buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan.
*Muammer: Ömür süren, yaşamış.
* Rıza: Razı olma, isteme, istek.
* Zafer: Amaca ulaşma, başarı.
Düşmanı yenme, üstün gelme, utku.
* SİT: Tarih öncesinden günümüze
kadar değişik çağların ve uygarlıkların
kültür değerlerini temsil eden eser
 veya kalıntı.
*Nevzat: Çocuk, yeni doğmuş insan.

Karamanlı Nevzat - Osmanlıca Üzerine Düşünceler

Türk dili yeter bize Yunus Emre anlarız,
Osmanlıca, öykünen dillerin dili olsun.
Pir Sultan Abdal ile Karacoğlan dinleriz.
Osmanlıca, Sadabat hallerin dili olsun.

Karamanlı Mehmet Bey, ne demişti bir zaman,
‘Türkçe konuşmayana sakın vermeyin aman.’
Osmanlıca hayranı yandıkça çıktı duman,
Onlardan geri kalan küllerin dili olsun.

Anlamadan okuyan kendinden ilham alır,
Dil döner belki ama, cahillik baki kalır.
Osmanlıca cazip dil, melezler güzel olur,
Saraylara yakışır, kulların dili olsun.

Muktedir efendimiz dostlarını çağırsın,
Alev Alatlı yazsın, Yavuz Bingöl çığırsın.
Sarayın bahçesinde Hülya Avşar bağırsın.
Her zaman yediveren güllerin dili olsun.

Hamile kadınlardan utananlar konuşsun,
Cemaat alimlere Osmanlıca danışsın.
Dilleri gide gide Arapçaya dönüşsün,
Beraberce yürünen yolların dili olsun.

Osmanlıca meftunu, hakkından gelip usun,
Arapçayı, Farsçayı, Türkçe ile dokusun.
Name yazsın ulema, efendisi okusun,
Arkaları yalanmış pulların dili olsun.

Nevzat’ın dili değil, Atatürk öyle dedi,
Okullarda çocuklar Osmanlıca sevmedi.
Ben merak etmiyorum, kimler ne haltlar yedi,
Tarihin boşadığı dulların dili olsun.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat